من به هنر علاقه دارم . به نقاشی ، تئاتر ، سینما . خلق اثر هنری ، لذت و آرامش روحی مهمی دارد . چرا من نباید هنر یاد بگیرم و کار هنری کنم ؟
- نقاشی ، مرا مثل خودم می کند . زوائد زندگی ریاکارانه را می گیرد . ارزش های اصلی را پر رنگ میکند . وقتی نقاشی می کشم ، دیگران ، از تاسف ، سر تکان می دهند که ببین ؛ این سختی نچشیده چطور دارد وقتش را می کُشد و کار عبس می کند .
سلام
ببین اگر به نظرات دیگران توجه نکنی ممکن است سرنوشت سختی در انتظار انسان باشد. می‌دانی خودت را جای آن‌ها بگذار لحظه‌ای؟ آیا درست نمی‌گویند؟ من هم با این مشکل برخورده‌ام اما چه باید کرد؟ آیا باید بی‌توجه بود؟ آیا باید سرت را بکنی توی لاک خودت و کار دلخواهت را بکنی؟ اگر این طور است پس زندگی چه؟ زن و بچه و امیدهای پدر و مادر چه؟ آبرو و شأن اجتماعی؟ آه چه تضادهای حل‌ناشدنی‌ای. خدایا عاقبت به خیرمان کن.